Nazwa Flevoland pochodzi od Flevomeer, czyli Jeziora Flevo, które w czasach rzymskich pokrywało terytorium prowincji. Flevoland jest najmłodszą, dwunastą prowincją Holandii. Stworzono go w 1986 r. po długiej bitwie z zatoką Zuiderzee.
Prowincja Flevoland
Prowincja graniczy z Fryzją (na północy), Overijssel (na wschodzie), Geldrią (na wschodzie i południu) oraz z Holandią Północną (na południu i zachodzie). Składa się z trzech części: Polderu Północno-wschodniego (Noordoostpolder albo Flevopolder) oraz Wschodniego Flevolandu (Oostelijk Flevoland ) i Zachodniego Flevolandu (Zuidelijk Flevoland). Stolicą prowincji jest Lelystad. Budowa czwartego polderu, Markerwaard, została zarzucona ze względu na prognozowane rosnące zapotrzebowanie na słodką wodę w związku ze zmianami klimatu.
Herb prowincji Flaga prowincji
Herb prowincji jest podtrzymywany przez dwa holenderskie lwy, a zwieńcza go korona. Lew na tarczy spoczywa na brzuchu wilka morskiego. W prawej łapie trzyma lilie, co jest ukłonem w stronę Cornelisa Lely, trzykrotnego ministra robót publicznych oraz autora projektu zamknięcia i osuszenia zatoki Zuiderzee. Od jego nazwiska wywodzi się stolica prowincji Lelystad, odniesienie jest także we fladze Flevolandu.
Stacje radiowa i telewizyjna: Radio F & TV Flevoland.
Flevoland z lotu ptaka & Weather in Flevoland & Weather warnings in Flevoland.
The Flevolandian “states” (parliament) (photo’s).
Hymn: Flevoland
.
-1-
Waar wij steden doen verrijzen,
op de bodem van de zee.
Onder Hollands wolkenhemel,
tellen wij als twaalfde mee.
Refrein
-2-
Land gemaakt door mensenhanden,
vol vertrouwen en met kracht.
Waar de zee werd teruggedrongen,
die zoveel verschrikking bracht.
Refrein
-3-
De natuur laat zich hier gelden,
dieren kiezen nest of hol.
En de wijde vergezichten,
stemmen ons zo vreugdevol.
Refrein
Refrein
Een provincie die er wezen mag,
jongste stukje Nederland.
Waar het fijn is om te leven,
Mijn geliefde Flevoland.
Historia Flevolandu
Jako utworzona całkiem niedawno, prowincja nie posiada historii, ale jej korzenie sięgają czasów rzymskich. To właśnie tam przodkowie Holendrów pokazali swoją siłę. Pisząc o nich, Tacyt używa określenia fryzyjscy chłopi, ale z innych źródeł wiadomo, że wspomagały ich inne plemiona. Szczególnie Batawowie odebrali lekcję jak postępować później (w czasie powstania w 69 r.) z Rzymianami.
Bitwa pod Castellum Flevum
Tacyt napisał:
W roku 28 AD Fryzowie, ludzie z północy Renu, złamali pokój, nie z powodu poddaństwa, ale z powodu naszej chciwości. Druzus, generał rzymski, który podbił Fryzów, narzucił tylko ograniczone ciężary – stosownie do ich możliwości głównie dostawy bydła dla wojska i nikt nie interesował się jego wielkością aż do Olenniusa, centuriona, który ufając w potęgę militarną przy administrowaniu Fryzją, wziął za wzorzec skórę dzikich zwierząt. Ta danina, która była dużym ciężarem dla innych plemion, była dla Germanów szczególnie obciążająca, ponieważ mieli bydło niewielkich rozmiarów. Najpierw dali zatem swoje bydło, potem uprawy, a potem ich kobiety i dzieci trafiały do niewoli. To wzbudziło wściekłość i doprowadziło do wojny. Żołnierze, którzy przybyli po daninę, zostali schwytani i ukrzyżowani. Sam Olennius schronił się przed wzburzonymi chłopami w fortecy zwanej Flavum. Jednakże nie pozostał tam bezpieczny, ponieważ chłopi zaatakowali fort z dwóch stron: z południa i z północy. Atak południowy został odparty, ale od północy wieśniacy zdołali wedrzeć się do fortecy. Potem jeszcze dwie inne grupy Fryzyjczyków próbowały dostać się do środka, od północnego wschodu i od strony rzeki, ale obydwie zostały pokonane. Ostatecznie Fryzyjczycy, którzy przedostali się do wewnątrz, zostali wrzuceni do wody.
Bitwa pod Baduhenną
Po bitwie o fort powstanie było kontynuowane. Na całym terytorium Rzymianie ścigali Fryzów, ale ponieważ musieli budować mosty dla przerzucania ciężkiego uzbrojenia nad potokami ujścia rzek, Fryzowie byli w dogodniejszej sytuacji. Mieli lżejszą broń (tarcze i włócznie) i dobrze znali mokradła, dzięki czemu zdołali wciągnąć Rzymian w deltę. Według Tacyta rozegrano wielką bitwę w miejscu, które określił jako “… quae apud lucum Baduhenna …” (las Baduhenna). – Dziewięciuset Rzymian zostało zabitych przez Fryzów, a czterystu poległo z ręki naszych żołnierzy, każdy z powodu podejrzenia o zdradę – pisze Tacyt.
Han Tiggelaar