W nazwie Drenthe kryje się starożytna forma słowa trzy. Prawdopodobnie Drenthe składało się kiedyś z czterech kwartałów (niektórzy uważają, że czwartym było hrabstwo Linge, obecnie niemieckie), ale potwierdzone historycznie są trzy ziemie, które kiedyś dzieliły się jeszcze na dwie (zatem było sześć księstewek).
Prowincja Drenthe
Saksońska prowincja Drenthe graniczy na północy i północnym wschodzie z prowincją Groningen, na wschodzie z Niemcami, na południu z niemieckim okręgiem Linge i z prowincją Overijssel, na zachodzie z prowincjami Flevoland I Friesland. Stolicą jest Assen, chociaż liczbą ludności przewyższa je Emmen. Gęstość zaludnienia prowincji wynosi 196 osób / km².
Herb i flaga Drenthe
Okręg (landschap, rządzony przez osoby o niższej randze) Drenthe, razem z prowincją Overijssel, należał od XI w. do początków XVI w. administracyjnie do biskupstwa w Utrechcie, nazywano je nawet “oversticht” (sticht podlegał biskupowi, oversticht był jednostką podrzędną). Ta dawna więź z diecezją w Utrechcie jest wciąż widoczna w herbie, w którym znajduje się biskupia tiara oraz Maria z małym Jezusem na tarczy. Tarcze podtrzymują dwa holenderskie lwy. Na fladze znajduje się sześć gwiazd symbolizujących księstewka i wieża twierdzy Coevorden.
Stacje radiowe i telewizyjne prowincji: Radio Drenthe & TV Drenthe & Teletext.
Drenthe z lotu ptaka & Weather in Drenthe & Weather warnings in Drenthe.
Drenthian states (parliament) & Houses of Drenthian parliament (photo’s).
Hymn: Mijn Drenthe (w dialekcie)
Nederlands
-1- -2-
Ik heb u lief mijn heerlijk landje Hoor nog de lieve heldre klokjes
Mijn enig Drenthe land Bij zinkend’ avondzon
Ik minde eenvoud in uw schoonheid Als schaapjes keerden van de heide
‘k Heb u mijn hart verpand En moeder met ons zong
Mijn taak vervul ik blijde O, kon ik nog eens horen
Waarheen ook plicht mij riep Dat lied in schemer uur
Uw geest was’t die mij leide En vaders schoon vertelsel
Daarom vergeet ‘k u niet Bij’ vrolijk knappend vuur
-3- -4-
Zie nog uw brink met forse eiken De ruige boswal langs uw velden
Waar ik mijn makkers vond Was mijn lui-lekker-land
Waar ik mijn tenen mandje vulde Die gaf mij lekkere zoete bramen
Met eikels glad en rond Uit milde gulle hand
Daar bij die oude linde kwam Daar gaarde ik brandstof
‘k met vrienden samen Voor ‘t oude en heilig vuur
Zo menig vriend ging henen Als lente’s adem wekte
Zijn schors bewaard zijn naam Uw sluimrende natuur
-5- -6-
Waar nog de held’re veldplas Die beelden uit dat zoet verleden
Uw vredig beekje voedt Wat blijven ze bij mij
Daar in dat wijde, bruine heivlak Vaak heb ik zware strijd gestreden
Waar wilp en korhoen broedt Dan hielpen, sterkten zij
Daar koelde ik mijn leden En nu, ten volle dankbaar
In ‘t nat van zuivere wel Wijd ‘k u mijn beste lied
Daar heb ik leren zwieren Mijn heerlijk, heerlijk Drenthe
Op ijzers blank en snel Vergeten kan ‘k u niet
Marsz Drenthe (hymn po holendersku): Mars van Drenthe
Pieśni w dolnosaksońskim: Sint Maarten & Sint Maarten & Hart van Drenthe.
Historia
Najstarsi mieszkańcy Drenthe byli prawdopodobnie budowniczymi dolmenów. Około pięciuset laty p.n.e. pojawili się wraz z Germanami, którzy przybyli w owym czasie do Niderlandów. Takie wymieszanie stopniowo zanikało w pokojowy sposób, ponieważ nie ma żadnych archeologicznych dowodów na gwałtowne działania w owym czasie.
Najstarszymi kościołami w jurysdykcji Drenthe są kościoły w Anloo, Emmen, Beilen (należące niegdyś do biskupów Utrechtu i najprawdopodobniej przez nich zbudowane około roku 900), kościół w Diever (także przez nich ufundowany), kościół we Vries, należący do wsi Werden (obecnie część niemieckiego Essen), a fundator kościoła w Rolde jest nieznany.
W dawnych czasach do Drenthe należał również Gorecht (dziś w Groningen), a potem także Stellingwerven (obecnie Fryzja). Z drugiej strony twierdza Coevorden nie była częścią Drenthe ale należała do Salland (Overijssel), ponieważ jednak jej władcy panowali również nad Drenthe, została wcielona w ten okręg.
Po pokonaniu Saksonów przez Karola Wielkiego w roku 800 Drenthe stało się częścią imperium frankijskiego. Zostało hrabstwem z władcami pochodzącymi z zagranicy. W 1046 r. cesarz Henryk III przekazał prowincję biskupowi Bernoldowi, w tak zwaną martwą rękę (biskupi nie posiadali legalnego potomstwa, ale w przeciwieństwie do rodzin szlacheckich nie groziło im wymarcie). Ta sytuacja istniała aż do utworzenia Republiki Zjednoczonych Prowincji, ale władza biskupów była niezbyt wielka. Poza tym Drenthe to region niezbyt bogaty, pełen wrzosowisk na nieurodzajnej, piaszczystej glebie, a więc niezdolny do gromadzenia odpowiednich środków na utrzymanie wojska, sądownictwa, itp. To znacznie osłabiało władzę Utrechtu i ta zwierzchność była praktycznie tytularna.
W okresie pomiędzy rokiem 1150 a 1450 toczyła się rywalizacja pomiędzy władcami Coevorden a biskupami Utrechtu. Ważnym momentem w owej walce o wpływy była bitwa pod Ane w 1227 r., w której zwyciężyło Coevorden (przy wsparciu Drenthe).
W czasie wojny osiemdziesięcioletniej (toczonej przez Hiszpanię i Austrię ze Zjednoczonymi Prowincjami) Drenthe nie odegrało żadnej roli. Rycerze postrzegali siebie jako reprezentantów regionu i niektórzy przystąpili do rebelii, podpisując w 1580 r. Konwencję Unii Utrechckiej. Drenthe nie miało jednak statusu prowincji, a więc nie posiadało w Stanach Generalnych prawa głosu (choć było przez nie rządzone). Wraz z Zeews-Vlaanderen, Północną Brabancją i Limburgią tworzyło okręg katolicki (Catholic Generaliteits).
Han Tiggelaar
Volksverhalen: De reuzen Ellert en Brammert (legende).