In de naam Drenthe zit een oude vorm van „drie” verborgen. Mogelijk bestond Drenthe ooit uit vier kwartieren (men denkt dan wel aan het graafschap Bentheim – thans Duits bij Linge – als vierde) maar historisch is alleen een indeling in drie landschappen (overigens elk in twee, dus tezamen in zes, dingspelen verdeeld waren) bekend.
De provincie Drenthe:
De Saksische provincie grenst in het noorden en het noordoosten aan de provincie Groningen, in het oosten aan Duitsland, in het zuidoosten aan het (thans Duitse) graafschap Linge, in zuidwesten aan de provincie Overijssel en in het westen aan de provincie Friesland.
De hoofdstad is Assen, terwijl Emmen (nu) de meeste inwoners heeft. De provincie heeft een bevolkingsdichtheid van 196 inw./km2.
Het provinciale wapen De provinciale vlag
Het „Landschap” Drenthe was (samen met de provincie Overijssel, het Gorecht, dat nu Gronings is en de Stellingwerven, die nu Fries zijn) bestuurlijk een deel van het Sticht Utrecht. Ze werden tesamen wel het „Over-Sticht” genoemd. Die vroegere binding met het Sticht (bisdom) is nog steeds zichtbaar door de bisschopskroon op het wapenschild en „moeder (Maria) met kind (Jezus)” op het wapen. Het schild wordt wel gehouden door Hollandse leeuwen. De vlag van Drenthe toont de oude zes dingspelen (door de zes sterren) en de sterkte Coevorden (als toren).
Provinciale omroep: (Radio Drenthe) & (TV Drenthe) & (Teletext).
Drenthe in vogelvlucht & Weer in Drenthe & Noodweercentrale Drenthe.
Drenthse overheid & De staten van Drenthe (foto’s).
Toerisme in Drenthe & Leskaart van Drenthe.
Drenths volkslied Mijn Drenthe (streektaal).
Nederlands
-1- -2-
Ik heb u lief mijn heerlijk landje Hoor nog de lieve heldre klokjes
Mijn enig Drenthe land Bij zinkend’ avondzon
Ik min de eenvoud in uw schoonheid Als schaapjes keerden van de heide
‘k Heb u mijn hart verpand En moeder met ons zong
Mijn taak vervul ik blijde O, kon ik nog eens horen
Waarheen ook plicht mij riep Dat lied in schemer uur
Uw geest was’t die mij leide En vaders schoon vertelsel
Daarom vergeet ‘k u niet Bij’ vrolijk knappend vuur
-3- -4-
Zie nog uw brink met forse eiken De ruige boswal langs uw velden
Waar ik mijn makkers vond Was mijn lui-lekker-land
Waar ik mijn tenen mandje vulde Die gaf mij lekkere zoete bramen
Met eikels glad en rond Uit milde gulle hand
Daar bij die oude linde kwam Daar gaarde ik brandstof
‘k met vrienden samen Voor ‘t oude en heilig vuur
Zo menig vriend ging henen Als lente’s adem wekte
Zijn schors bewaard zijn naam Uw sluimrende natuur
-5- -6-
Waar nog de held’re veldplas Die beelden uit dat zoet verleden
Uw vredig beekje voedt Wat blijven ze bij mij
Daar in dat wijde, bruine heivlak Vaak heb ik zware strijd gestreden
Waar wilp en korhoen broedt Dan hielpen, sterkten zij
Daar koelde ik mijn leden En nu, ten volle dankbaar
In ‘t nat van zuivere wel Wijd ‘k u mijn beste lied
Daar heb ik leren zwieren Mijn heerlijk, heerlijk Drenthe
Op ijzers blank en snel Vergeten kan ‘k u niet
Mars van Drenthe: (Volkslied in het Nederlands).
Liederen in Nedersaksisch: Sint Maarten & Sint Maarten & Hart van Drenthe.
Geschiedenis
De oudste mensen die Drenthe bewoonden waren waarschijnlijk de hunebedbouwers. Ze zijn rond het jaar 500 vbj opgegaan in de Germanen die in die tijd de Nederlanden binnentrokken. Die vermenging is in de Nederlanden waarschijnlijk geleidelijk en ook vreedzaam verlopen (er was nog ruimte genoeg) want er zijn geen archeologische- of andere tekenen gevonden die op enige verwoesting in die tijd duiden.
Aanvullen: Hunebedden (Dolmen).
De oudste kerken van Drenthe zijn de zes kerken die in de hoofdplaatsen van de ding-spelen zijn gesticht. Drie ervan (Anloo, Emmen en Beilen) waren van de bisschoppen (van Utrecht) en zijn waarschijnlijk door hen gesticht, vermoedelijk ergens rond 900. Die van Diever is vermoedelijk door ook die bisschoppen gesticht. De kerk van Vries was eigendom van Werden (thans een deel van Essen in Duitsland). De stichter van de kerk van de kerk in Rolde is onbekend.
Tot het oudste Drenthe behoorden waarschijnlijk ook het Gorecht (dat nu Gronings is) en verder de Stellenwerven (die nu Fries zijn).
Coevorden, daarentegen, behoorde niet tot Drenthe maar tot Salland (in Overijssel). De slotheren ervan werden (later) ook de bestuurders van Drenthe zodat Coevorden (later) bij Drenthe gevoegd werd.
Nadat Karel de Grote in ca. 800 de Saksen had verslagen, werd Drenthe een deel van het Frankische rijk. Het wordt dan een graafschap en heeft graven die uit het buitenland komen. In 1046 gaf Keizer Hendrik III Drenthe aan de bisschop Bernold. Daarmee komt Drenthe in „den dode hand”. (Bisschoppen hebben immers -formeel- geen nageslacht, maar anders dan adellijke families, sterven ze niet uit). Die situatie veranderde niet tot de Republiek der Verenigde Provinciën opgericht werd. Het gezag van de bisschop was er overigens erg zwak. Drenthe was immers een arm gewest (hoofdzakelijk heide op zandgrond) en leverde vrijwel geen inkomsten op. De macht, van Utrecht uit, over de erfelijk aangestelde stadhouders was dus zeer gering.
In de periode 1150 tot 1450 vindt er een machtsstrijd plaats tussen de kasteleins van Coevorden en de bisschoppen van Utrecht. Het „hoogtepunt” is de slag bij Ane in 1227 die gewonnen werd door Coevorden (gesteund door Drenthe).
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog speelde Drenthe geen enkele rol. De ridderschap zag zichzelf als vertegenwoordiger van het gewest en een aantal ridders sloot zich aan bij de opstand en ondertekende in 1580 ook de overeenkomst van de Unie van Utrecht(Drenthe was dus geen provincie, maar een “Landschap” en had geen stemrecht in de Staten-Generaal) maar werd er wel door bestuurd. In feite was het, (dus zoals Zeeuws-Vlaanderen, Noord-Brabant en Limburg) een „Generaliteits” land!
Nog toe voegen:
Hunnebedden
Dit zijn de graven van Trechterbeker volken! Hun bouwsels worden in het algemeen, buiten Nederland, dolmen genoemd..
Han Tiggelaar
Schapendansers: Beukenwals
Volksverhalen: De reuzen Ellert en Brammert (legende).
Moderne tijd. TT-Assen (grand prix).
Toeristische informatie: VVV-Drenthe